چی به چیه از همه چیه

زندگینامه


متولد ۱۲۹۸در جنوب ایران.

نویسندهٔ داستان‌های کوتاه و نماینده بوشهر در مجلس شورای ملی بود. بعدها به علت تصدی مناصب حکومتی (سناتور) نوشتن را ادامه نداد.
در سال ۱۳۳۶ نخستین و معروف‌ترین مجموعه داستان خود، «شلوارهای وصله‌دار»، را منتشر کرد.

پرویزی سال‌ها در مجلات قلم زد و خود را به عنوان یکی از نمایندگان اصلی تیپ داستانی جمالزاده معرفی کرده بود؛ با این حال رسولی نتوانست همراه و همگام با چهره‌های تاثیرگذارتر مانند صادق هدایت، بزرگ علوی، و صادق چوبک حرکت کند.

سبک نوشته های رسول پرویزی طنز است. و با نثر خودش داستانهای زندگی اش را به شیوه ای جالبی بیان کرده است.

دومین کتاب او، «لولی سرمست»، در سال ۱۳۴۶ منتشر شد.
کارنامه ادبی پرویزی در این دو مجموعه داستان خلاصه می‌شود؛ ازین دو «شلوارهای وصله‌دار» بر نویسندگان هم‌دوره و دوره‌های بعد بسیار تاثیرگذار بود.
رسول پرویزی در ۱۳۵۶ و در ۵۸ سالگی درگذشت. اخیرا کتابی از او به نام «قصه‌های رسول» منتشر شده است.

داستاهاش واقعا خواندنیست. شما هم بخوانید.

محمدعلی بهمنی در 27 فروردین سال ۱۳۲۱ در شهر دزفول به دنیا آمد.

وی دوران کودکی و نوجوانی را در تهران، کرج و بندرعباس گذراند و پس از تحصیلات مقدماتی از زمان کودکی در چاپخانه‌های تهران به کار پرداخت.

او در چاپخانه با زنده یاد «فریدون مشیری» که آن روزها مسئول صفحه ادبی هفت‌تار چنگ مجله روشنکفر بود، آشنا شد و نخستین شعرش در سال ۱۳۳۰، یعنی زمانی که او تنها ۹ سال داشت، در مجله روشنفکر به چاپ رسید.

شعرهای وی از همان زمان تاکنون به طور پراکنده در بسیاری از نشریات کشور و مجموعه شعرهای مختلف و جنگ‌ها، انتشار یافته است و بسیاری بر این عقیده‌اند که غزل‌های او وام‌دار سبک و سیاق نیماست.

بهمنی از سال 1345 همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و پس از آن به شغل آزاد روی آورد.

او از سال 1353 ساکن بندرعباس شد و پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً به سال 1363 به بندرعباس عزیمت کرد و در حال حاضر نیز، ساکن همانجاست.

«محمدعلی بهمنی» مسؤول چاپخانه دنیای چاپ بندرعباس و مدیر انتشارات «چی‌چی‌کا» در آن شهرستان است.

وی در قالب‌های مختلف از کلاسیک، نیمایی و سپید به سرودن پرداخته است. اما وجه غالب شعرهای او، غزل می‌باشد.

«بهمنی» را می‌توان از زمره ترانه‌سرایان موفق این روزگار دانست. او تاکنون با شرکت در برخی همایش‌های سراسری شعر دفاع مقدس، علاقه‌مندی خود را به حضور در این عرصه نشان داده است.

محمدعلی بهمنی در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت تندیس خورشید مهر به عنوان برترین غزل‌سرای ایران گردید.

همشهری

هوشنگ مرادی کرمانی در 16 شهریورماه سال 1323 در روستای سیرچ از توابع بخش شهداد کرمان، در شرایطی همراه با محرومیت و فقر به دنیا آمد. پدرش "کاظم مرادی کرمانی" اهل سیرچ و مادرش "فاطمه رجبی" از اهالی شهداد بود.

-تحصیلات

هوشنگ مرادی کرمانی تا کلاس پنجم ابتدایی را در مدرسه "اوحدالدین" در زادگاهش گذراند. سپس برای ادامه تحصیل در دوره دبیرستان به کرمان رفت و توانست دیپلم خود را بگیرد.

او در سال 1343 به تهران آمد و همزمان با تحصیل در دوره های دانشکده هنرهای دراماتیک در مطبوعات نیز نویسندگی می‌کرد و برای امرار معاش به کار‌های مختلفی از جمله کارگری و معلمی نیز روی آورد.

مرادی کرمانی پس از پذیرفته شدن در رشته هنر در دانشگاه هنرهای دراماتیک در سال 1348، بدلیل به دست آوردن امتیاز بالا در آزمون رشته مترجمی زبان انگلیسی، همزمان به تحصیل در هر دو رشته پرداخت و موفق شد مدرک لیسانس هر دو رشته را دریافت نماید.

-آغاز نویسندگی

مرادی کرمانی نویسندگی را در سال 1339، در همکاری با رادیو محلی کرمان آغاز کرد و این همکاری با رادیو را در تهران نیز ادامه ‌داد. اولین داستانش با نام "کوچه ما خوشبخت‌‏ها" که حال و هوایی طنزآلود داشت در سال 1347 در مجله "خوشه" منتشر کرد. در آثار بعدی او دردها و رنج‌های زندگی‌اش با رگه‌‏هایی طنزآمیز به شکل داستان روایت شده بود. او با نوشتن قصه‌های مجید برای برنامه‌ "خانه و خانواده" در رادیو توانست جوایزی را کسب نماید. 

آثار داستانی:

 برگرفته از سایت شخصیت نگار

نادر ابراهيمي در چهاردهم فروردين 1315 در تهران متولد شده است . تحصيلات ابتدايي را در دارالفنون مي گذراند

و سپس وارد دانشكده حقوق مي گردد ، اما پس از دو سال اين دانشكده را رها كرده و سرانجام در رشته زبان و ادبيات

انگليسي به درجه ليسانس مي رسد .« خانه اي براي شب » اولين مجموعه داستان او است كه در سال 1341 منتشر

مي گردد . او در ادامه به تاليف نزديك به يكصد اثر مي پردازد كه بيش از هرچيز پراكندگي را در آثارش نمايان مي

سازند . ابراهيمي در دو كتاب « ابن مشغله » و « ابوالمشاغل » به شرح كامل حوادث و رويدادهاي زندگي اش

پرداخته است تا خوانندگان كتابهايش را تا حدي از جستجو در زندگي گذشته خود بي نياز سازد . اما آنچه در اين ميان

ممكن است مورد توجه قرار گيرد ، پيوستن او به يك سازمان سياسي در سيزده سالگي است كه تجربه زندان و

بازجويي را براي او به ارمغان مي آورد . مساله اي كه شايد در شكل گيري باورهاي سياسي اين نويسنده ، كه غالب

آثار او را نيز متاثر از خود ساخته اند ، نقشي اساسي بر عهده داشته باشد : « دلم مي خواست سياستمدار بشوم ، يك

سياستمدار واقعي ؛ سياستمداري كه به مردم راست بگويد و به خاطر آزادي همانقدر بجنگد كه به خاطر رفاه ، به

خاطر وطن همانقدر كه به خاطر اعتقاد . افسوس اما كه ديگر گذشته است و تابوتم را بر سر دست مي برند . »

(1) ابراهيمي داستان نويسي را با خلق فابل ها و قصه هايي از زبان حيوانات آغاز مي كند و مي كوشد با انساني كردن

اشياء و حيوانات به توصيف كژيها و پليديهاي اجتماعي بپردازد . ياس و نا اميدي به شكلي فراگير در فابلهاي ابراهيمي

حضور دارند و قهرمانهاي داستانهاي او عموما با شكست ، مرگ و يا سرخوردگي مواجه مي شوند .گرايش به ادبيات

تمثيلي و آميخته با استعارات فراوان را مي توان يكي از راههاي انتقاد از شرايط غالب بر جامعه دانست و در حقيقت

نويسنده اي كه اجازه ندارد واقعيت هاي موجود را به نگارش درآورد ، با روي آوردن به مفاهيم انتزاعي به اثر خويش

كليت مي بخشد . ابراهيمي پس از تجربه فابل نويسي به پيروي از نويسندگان روشنفكر زمان خويش به خلق داستانهاي

تمثيلي روي مي آورد . اين دسته از آثار او معمولا به دليل به كارگيري نثري ملال آور از سوي نويسنده و عدم وجود

حادثه اي مشخص براي پيشبرد داستان ، در برقراري ارتباط با خواننده موفق نيستند و به تكرار مضاميني چون مرگ

و نااميدي مي پردازند . جملات قصار در داستانهاي اين دوره ابراهيمي حضوري پررنگ تر مي يابند و از اين زمان

كاربرد خود را به ديگر اركان داستان تحميل مي كنند .

روی ادامه مطلب کلیک کنید