چی به چیه از همه چیه

خیلی وقته که دلم به بوسه ی بارون خوشه
دلم به هوای نوازش باد رهسپار خیابونه
خیلی وقته که دلم با کف زدن صنوبرا می رقصه
با پیام قاصدکا می خنده
خیلی وقته که ماه امید زندگیمه
که شب، ارامشِ دل پریشونو غمگینمه
خیلی وقنه که کوه تنها تکیه گاهمه
که این کاغذها تنها امین حرفهامه
خیلی وقته با صدای جاروی رفته گرا اروم میشم
عاشق گنجشکای روی درخت نارون میشم
خستم، اما خستگیم در نمیره
انگشتام نای رفتن رو دکمه های کیبوردو  نداره ...
مغزم به زور نمایی از یه خیال رنگی میسازه
چشمام حال بیداری از این خوابو نداره
مُردم... به زور شبیه زنده هام
پام حال راه رفتن روی زمینو نداره
دیگه دلم نای بلند شدن از جارو نداره